گرند کنیون

پارک ملی گرند کنیون (Grand Canyon) در 26 فوریه 1919 رسماً به عنوان یک پارک ملی در ایالت آریزونای ایالات متحده معرفی شد. اگرچه این مکان بیش از 30 سال پیشتر از آن زمان برای آمریکایی‌ها به‌خوبی شناخته شده بود. در سال 1903، رئیس‌ جمهور وقت، تئودور روزولت (Theodore Roosevelt) از این محل بازدید کرد و گفت: “گرند کانیون، کشور ما را با‌ابهت‌تر ساخته است. این مکان اجازه می‌دهد که این شگفتی بزرگ از طبیعت، مانند گذشته باقی بماند. پس هیچ‌کاری نکنید تا از عظمت، شکوه، عشق و علاقۀ مردم به آن کمتر شود، و برای آیندگان، به عنوان یک مکان دیدنی باشکوه باشد، به‌طوری‌که تمامی مردم دنیا مجاب شوند که از آن دیدن کنند.”

چگونگی پیدایش گرند کنیون

با وجود شور و اشتیاق روزولت و علاقۀ شدید او به حفظ زمین برای مصارف همگانی، گرند کنیون بلافاصله به‌عنوان یک پارک ملی تعیین نشد. اولین لایحۀ تأسیس پارک ملی گرند کنیون در سال 1882 توسط سناتور آن زمان، بنجامین هریسون (Benjamin Harrison) معرفی شد. او توانست گرند کنیون را به عنوان سومین پارک ملی در ایالات متحده، پس از Yellowstone و Mackinac معرفی کند. پس از انتخاب وی به عنوان رئیس‌ جمهور، در سال 1893 این پارک ملی تصویب شد.

گرند کنیون، با داشتن سیستم گسترده‌ای از دره‌های انشعاب شده، به دلیل ترکیبی از اندازه، عمق و لایه‌هایی خاصی از سنگ‌های رنگارنگ که قدمت آنها به دوران پرکامبرین (Precambrian) باز می‌گردد، ارزش فراوانی دارد. این دره عمیق و باریک، رودخانۀ کلرادو (Colorado) و انشعاب‌های آن را پس از بالا رفتن از فلات کلرادو بوجود آورده و باعث شده سیستم این رودخانه در مسیر فعلی خود رشد و انشعاب یابد.

نواحی عمومی پارک گرند کنیون، حاشیه های جنوبی و شمالی و مناطق مجاور خود دره هستند. بقیه پارک بسیار ناهموار و دوردست است، اگرچه بسیاری از مکان ها با جاده های فرعی و کمکی قابل دسترسی هستند. حاشیه جنوبی از لبه شمالی رودخانه قابل دسترسی تر است و 90٪ بازدید از پارک را برای عموم فراهم می کند.

مناطق زیست‌گاهی و گونه‌های حیات منطقۀ کنیون

منطقۀ کنیون شامل چندین اکوسیستم بزرگ است. تنوع بیولوژیکی بسیار زیاد آن، این پارک  را به یکی از 5 منطقه، در میان 7 منطقۀ زیست‌گاهی و 3 نوع کویر، در میان 4 نوع کویر در آمریکای شمالی تقسیم کرده است. 5 منطقۀ زیست‌گاهی در بیابان سونورای پایین (Sonoran Desert)، سونورای بالا، منطقۀ انتقالی گونه‌ها، منطقۀ کانادایی و خلیج هادسون (Hudson) قرار دارند. این فاصله مصداق سفر از مکزیک به کاناداست. با تغییر ارتفاع و تغییرات ناشی از آن در آب و هوا که مهمترین عواملی است که در مناطق مختلف زیست‌گاهی و جوامع موجود در داخل و اطراف پارک شکل می‌گیرد، پارک گرند کنیون شامل 129 گونۀ گیاهی است. همچنین ترکیب و توزیع گونه‌های گیاهی، تحت تأثیر عوامل  آب و هوا، ژئومورفولوژی و زمین‌شناسی هستند.

سه نوع رایج دوزيستان در این منطقۀ ساحلی عبارتند از: قورباغۀ درختی کانیون، وزغ قرمز خال خال، و وزغ کوه راکی و کوه وودهاوس. قورباغه‌های پلنگی در راستای رودخانه کلرادو بسیار نادر هستند. متأسفانه ای گونه‎‌های جانوری دچار انقراض شدیدی شده‌اند. به‌طوری‌که در طی چند سال اخیر در منطقۀ کانیون دیده نشده‌اند. 33 گونه سخت‌پوستان در رودخانه کلرادو و انشعابات آن در پارک ملی گرند کانیون وجود دارد. از این 33 گونه، 16 نوع از موجودات زنده آن را زئوپلانکتون‌ها تشکیل می‌دهند. فقط 48 گونه پرنده به طور مرتب در امتداد رودخانه لانه می‌گذارند. این در حالیست‌که برخی دیگر، از این رودخانه به عنوان مسیر مهاجرت یا به عنوان زیستگاه ییلاقی استفاده می‌کنند. عقاب طاس گونه‌ای است که از مسیر رودخانه به عنوان زیستگاه زمستانی استفاده می‌کند.

فعالیت‌های تفریحی و گردشگری پارک گرند کنیون

گذشته از گشت‌وگذارهای گاه‌به‌گاه از حاشیۀ جنوبی (به طور متوسط ​​2,000 متر از سطح دریا)، فعالیت‌هایی نظیر قایقرانی، پیاده‌روی، دویدن و هلیکوپترسواری فعالیت‌های محبوبی در منطقۀ کنیون محسوب می‌شوند. مسابقۀ جایزه بزرگ تور گرند کنیون (Grand Canyon Ultra Marathon) یک مسابقۀ 78 کیلومتری تا 126 کیلومتری است که طی 24 ساعت برگزار می‌شود. در کف درۀ کنیون می‌توانید پای پیاده یا سوار بر اسب و یا با استفاده از قایق به گشت‌وگذار بپردازید. کوه‌پیمایی به سمت رودخانه و برگشت به پشت رودخانه در حاشیۀ آن در یک روز، از طرف مسئولان پارک به دلیل مسافت، مسیرهای پیاده‌رو در سطوح شیب‌دار و صخره‌ای، تغییر ارتفاع و خطر خستگی در اثر گرمازدگی در دمای بسیار بالا منع شده است. به خاطر اینکه سالانه تلاش‌های نافرجامی در نجات جان مسافران در حاشیۀ رودخانه صورت گرفته است. با این وجود، صدها نفر از کوهنوردان باتجربه، سفر خود را هر ساله انجام می‌دهند.

فعالیت‌های کمپینگ در حاشیه‌های شمالی و جنوبی به طور کلی محدود به مکان‌های کمپینگ مشخص و رزرو آن به ویژه در حاشیۀ جنوبی الزامیست. در بسیاری از مناطق حاشیۀ شمال غربی که توسط جنگل ملی کیبب (Kaibab National Forest) احاطه شده، کمپینگ بزرگی وجود دارد. کمپینگ‌های حاشیۀ شمالی به دلیل بسته شدن جاد‌ه‌ها در آب و هوای سرد و بارش برف زمستانی، فقط به صورت فصلی باز هستند. این پارک 13,000 مجوز اقامت در این منطقه برای گردشگران صادر می‌کند. به طور متوسط نزدیک به 40,000 نفر در طول هر شب در آنجا کمپینگ می‌کنند.

مکان‌های دیدنی گرند کنیون

گردشگرانی که مایلند چشم‌انداز بالاتر و بهتری داشته باشند، می‌توانند با استفاده از هواپیماها یا هلیکوپترهای کوچک گردشگری در بولدر (Boulder)، لاس‌وگاس (Las Vegas)، فونیکس (Phoenix) و پارک ملی گرند کنیون (هفت مایل از حاشیۀ جنوبی) همۀ مناظر را ببینند. البته هیچ‌گونه پرواز گردشگری بر فراز مناظر به دلیل تصادف اواخر دهۀ 1990 در فاصله 1500 پایی از حاشیه داخل پارک ملی، انجام نمی‌شود. آخرین فیلم‌ها و عکس‌های هوایی از حاشیۀ رودخانه، در سال 1984 تصویرداری شده است. با این حال، برخی هلیکوپترها در هتل‌های Havasupai و Hualapai و در خارج از مرزهای گرند کنیون فرود می‌آیند.

در سال 2007، قبیلۀ Hualapai یک مسیر هوایی با پل شیشه‌ای (Grand Canyon Skywalk) را در ملک خود در گرند کنیون غرب افتتاح کردند. پل شیشه‌ای Skywalk در حدود 250 مایل (400 کیلومتر) با جاده از روستای گرند کانیون در حاشیۀ جنوبی فاصله دارد. این مسیر هوایی سالانه هزاران بازدیدکننده را به خود جلب کرده است که بیشتر آنها از لاس‌وگاس می‌آیند.

در پایان پیشنهاد می‌کنیم به این لینک‌ها سری بزنید:

مهاجرت به کانادا
دلار کانادا
حقایقی دربارۀ کانادا
استرالیا یا کانادا؟ به کجا مهاجرت کنیم؟
بهترین دانشگاه‌های کانادا
نحوه‌ی اخذ ویزای تحصیلی کانادا در سال 2019
مدارک لازم برای ویزای دانشجویی کانادا
اقامت کانادا بعد از تحصیل
ساسکاچوان