طبق تحقیقات محققان دانشگاه  QUT طراحی برخی از خانه‌های سالمندان استرالیایی سلامت و کیفیت زندگی ساکنان را بدتر می‌کند، چراکه بسیاری از ساکنان این خانه‌ها گذراندن زمان در اتاق خود را به معاشرت یا شرکت در فعالیت‌ها و مناطق جمعی ترجیح می‌دهند. نتایج این تحقیقات شامل موارد زیر بوده است:

• احساسات ساکنین در مورد دارایی‌ها و هویت شخصی خود مشخص گردید.
• دلایل و میزان اجتناب بسیاری از ساکنان از مناطق جمعی بررسی شد.
• مشخص شد که ساکنان ساعات زیادی را در اتاق‌های خود تنها می‌گذرانند.

محققان طراحی صنعتی QUT از دانشکده طراحی QUT و دکتر کلر کریگ از دانشگاه شفیلد هالام، بریتانیا، محیط‌های مراقبت از سالمندان را مورد مطالعه قرار دادند و با ساکنان و کارکنان درباره تجربه زندگی و کار در خانه‌های سالمندان در استرالیا و بریتانیا مصاحبه کردند.

این تیم با شریک صنعتی LifeCare Furniture مستقر در بریزبن که بودجه این مطالعه را تامین کرد، بر روی استفاده از طراحی برای بهبود محیط ساکنین در مراکز مراقبت از سالمندان و افزایش کیفیت زندگی آن‌ها مطالعات گسترده‌ای انجام داد.

پروفسور تیا بلکلر پروفسور QUT، بیان داشت که هر دو مطالعه نقش دارایی‌های شخصی و طراحی محیطی و این مورد که در مراقبت از سالمندان به‌گونه‌ای رفتار شود که آن‌ها احساس «بودن در خانه» را داشته باشند و چگونگی تاثیر این موضوع بر کیفیت زندگی آن‌ها را بررسی کرده‌اند.

پروفسور بلکلر گفت: «هویت ساکنان، تحت تاثیر توانایی آن‌ها در نگهداری اشیاء ارزشمند و شخصی‌سازی اتاق‌هایشان است و طراحی و چگونگی دسترسی به مناطق جمعی بر تمایل ساکنان برای گذراندن وقت در آن‌ها تاثیر می‌گذارد».

«در اولین مطالعه، ما بر روی دل‌بستگی به صندلی‌ها و سایر دارایی‌ها و فرآیندی که در هنگام انتقال به خانه سالمندان باید حفظ شود، تمرکز کردیم.»

کارکنان نقش دارایی‌های شخصی را تشخیص دادند و ساکنان را تشویق کردند تا اثاثیه‌شان را در صورت امکان با خود به خانه سالمندان بیاورند؛ مخصوصاً صندلی‌ها و ملافه‌ها برای کمک به ایجاد فضایی مانند خانه.

افراد به اینکه صندلی‌هایشان را با خود به خانه سالمندان ببرند تمایل بسیار بالایی نشان دادند. با وجود اینکه بسیاری از آن‌ها از نظر ارگونومیک جزو صندلی‌های راحت محسوب نمی‌شد. بااین‌حال، فیزیوتراپیست‌ها و سایر کارکنان صندلی‌های شخصی را ارزیابی می‌کنند تا از ایمنی سالمندان و کارکنان قبل از نگهداری آن‌ها اطمینان حاصل کنند.

در بسیاری از اتاق‌ها فرد از صندلی خود برای گذاشتن تعداد زیادی کتاب، وسایل و لباس‌های شسته شده استفاده می‌کرد و تنها تخت او مکانی برای استراحت وی محسوب می‌شد. طبق گفته افراد در خانه سالمندان آن‌ها ترجیح می‌دهند که بیشتر برای فعالیت‌های برنامه‌ریزی‌شده یا رویدادهایی مانند کنسرت‌های هفتگی به مناطق جمعی بروند.

هنگام استراحت نیز ساکنان به اتاق‌های خود بازمی‌گشتند و چندین ساعت در روز را روی صندلی خود نشسته یا روی تخت دراز می‌کشیدند. البته سالمندان دلایل خاص خود را برای عدم استفاده از مناطق جمعی داشتند و اغلب جدا بودن اتاق خود را از دیگران و بودن در یک اتاق تک نفره را ترجیح می‌دادند.

برای برخی از سالمندان نیز نظافت یک عامل بازدارنده اصلی برای گذراندن وقت در مکان‌های مشترک بود زیرا نمی‌خواستند روی صندلی‌هایی بنشینند که به دلیل بی‌اختیاری دیگر سالمندان کثیف و بدبو می‌دانستند. این یافته، طراحان صنعتی را به طراحی یک سیستم مبلمان سوق داده است تا به مشکل روکش صندلی‌های بهداشتی و قابلیت تعویض راحت و سریع، رسیدگی کنند.